تصورات پوچ و بیهودۀ ذهن
سیاهی و سیاهی و تکه نوری که از لابهلای افکارت بیرون میریزد. چیزی که نامش را امید داشتن گذاشتهاند. هرچند اکثر آدمیزادها با مفاهیم کجومعوج و مزخرفشان معنای آن را به گند کشیدهاند و هزاران هزار کتابِ گلوبلبلی با آن بیرون دادهاند. بنشین تا نعمتها