با عضویت در خبرنامه، شما می‌توانید هرهفته گزارشی از پست‌های سایت و مطالب مهمی که به تازگی نوشته‌ام، دریافت کنید.
راستش نمی‌دانم امروز از چه چیزی بنویسم. حتی نمی‌دانم دقیقاً چه چیزهایی در پس ذهنم ته‌نشین شده است که حتی سروکله‌شان در آزادنویسی‌ها هم پیدا نمی‌شود. عوضی‌های نامرد. حداقل خودتان را نشان بدهید که بدانم چرا تاریخ هفته و یا حتی روز و شب را
در بسیاری از موارد افردا خودشان تصمیم می‌گیرند خلاق نباشند. از کتاب خودباوری در خلاقیت این جمله را که با هایلایت صورتی رنگ در این کتاب جذاب آمده است می‌خوانم و آه می‌کشم. نویسنده بالاتر از این هایلایت گفته است: وقتی کودکی خودباوری‌اش در خلاقیت
هرچی بیشتر به دنبال حال خوب بگردی بیشتر حال بدی خواهی داشت. به دنبال چیزی بودن در درجه اول این حقیقت را تجدید خواهد کرد که تو آن چیز را نداری! این را «آلن واتس» فیلسوف معاصری می‌گوید که به قانون تلاش معکوس در زندگی اعتقاد
راهکارهایی کم‌خرج برای رهایی از بن‌بست نویسندگی در طول سالیان دریافته‌ام که هر تغییر آنی منجر به انفجار پر انرژی ذهنی می‌شود. پس اگر توی اتاق باشم و به آن یکی اتاق بروم، به خلاقیتم کمک می‌کند. اگر به خیابان بروم که نورعلی‌نور است.
هراسناک‌تر از آن که خودشان هنرمند شوند، اغلب اوقات این اشخاص که حتی آن‌قدر برای خویش ارزش قائل نیستند که دریابند رؤیای هنری را در سر می‌پروانند، به هنرمندان سایه‌وار تبدیل می‌شوند. تجربه نشان می‌دهد که هنرمندان سایه‌وار به شدت درباره خود داوری می‌کنند، و
اضطرابی ناگهانی از همان ابتدای فیلم در وجوم بیدار می‌شود. اولین سکانس فیلم را که می‌بینم چنان ترس در من حلول می‌کند که قلبم به تپش می‌افتد. سریع و باعجله بر سینه‌ام لگد می‌زند و بدنم را می‌لرزاند. نمی‌دانم بابت وضعیت نابسامان روحی‌ام است که
می‌توانی چشم‌هایت را از حدقه درآوری، ولی خودت هستی، بلی خودت هستـی، که در مــورد دردت تصمیم می‌گیـــری. ژان پل ساتر/ مرده‌های بی‌کفن‌ودفن مدت‌هاست که پی زندگی این نویسنده و آن نویسنده افتاده‌ام و آن‌قدر در روزهایشان سرک کشیده‌ام که بدانم نویسنده بودن سراسر رنج
«مارک منسن» در کتاب «عشق کافی نیست» می‌گوید: فرض کنیم من به شما یک جفت تاس می‌دهم و می‌گویم اگر جفت یک بیاورید، ده‌هزار دلار به‌تان می‌دهم؛ اما هربار تاس بیندازید، صد دلار خرج بر می‌دارد. با این حساب چندبار تاس می‌اندازید؟ بارها و بارها
«جمال میرصادقی» در کتاب «راهنمای داستان‌نویسی» می‌گوید: نویسنده‌ها به دو گروه تقسیم می‌شوند، داستان‌نویس‌هایی که آثارشان برتجربه‌های و مشاهده‌های آن‌ها تکیه دارد، مثل تولستوی، چخوف و گی دومو پاسان که برای آفریدن آثارشان بیشتر بر صحنه‌های زندگی و مدد گرفتن از وقایع روزمره جزئیات به‌ظاهر
در مغازه را باز می‌کنی و خودت را به داخل می‌اندازی. دیگر تصمیمت را گرفته‌ای. باید تمامش کنی. باید به این داستان قدیمی مرگ پایان بدهی. پس به همین دلیل آدرس مغازۀ خودکشی را از دوستت گرفته‌ای و پس از ماه‌ها کلنجار رفتن سرانجام خودت
