راستش نمی‌دانم که تابه‌حال در سایت از این موضوع حرفی به میان آورده‌ام یا نه اما می‌دانم که دغدغۀ شخصی من نیز در اوضاع درهم‌و‌برهم این روزهایم است. پس پشت سیستم می‌نشینم و برایتان از نسخه‌های شخصی زندگی‌ام می‌نویسم. نسخه‌هایی که به‌احتمال زیاد به‌دردتان نخواهد

موسیقی دلخواهم را پلی می‌کنم و درحالی که به سختی پلک‌هایم را باز نگه می‌دارم تا خوابم نبرد بر روی کلمات تایپ‌شده خیره می‌مانم. نفس‌های عمیقی می‌کشم و می‌گذارم گرمای تنم از سوراخ‌های بینی بیرون برود و در هوای سرد اتاق حل گردد. به کتاب‌های

آه می‌کشم و خودم را درمقابل صفحۀ سفیدی از ورد می‌یابم که به من زل زده است. گزگزی خفیف در گردنم احساس می‌کنم که پس از دو سال به سراغم آمده. به آن فکر می‌کنم که چه خواهد شد؟ آن ماه‌هایی که مشتاقانه برایشان برنامه

آنچه مرا از درون می‌خورد و انرژی‌ام را می‌مکد بدون‌شک انفعال است. انفعالی ناگهانی که گاهی مرکتبش می‌شوم. همچون جرمی سنگین که توان پرداخت بهایش را ندارم. انفعالی که به کار نکردن گره خورده‌است. باید کار کنم. این جمله را می‌گویم و چشمانم از خستگی

آری بعد از مدت‌ها به سایت بازگشته‌ام و حالا دارم دربارۀ موضوعی صحبت می‌کنم هیجان‌انگیز و البته مهم. خوب به من گوش بده و کاغذ و قلمت را بردار. می‌خواهم تو را به سفری خیالی ببرم. تصور کن تو نویسنده‌ای هستی که قصد دارد داستان